Australian Open dag 5: Tennishooligans

Wat is nou precies de charme van de Australian Open? Die vraag stelde ik mezelf toen ik om een uur of 5 weer tegen mijn slaap aan het vechten was. Waarom ga ik niet gewoon slapen?Waarom moet ik dit nou per se zien?
Door het tijdsverschil worden de wedstrijden gespeeld tussen 01.30 en 14.00 Nederlandse tijd. Werkend Nederland ligt op één oor, terwijl ik geniet van de passeerslagen van Federer. Het doet me een beetje denken aan het gevoel wat ik had bij het kijken naar het Nederlands Elftal toen ik een jaar of 8 was. Toen waren er nog twee mensen die me om een uur of 9 naar bed stuurden. Ze zijn er gelukkig nog steeds, alleen hebben ze niet meer zo veel te vertellen. In die tijd mocht ik alleen de héle wedstrijd kijken als ik ’s middags een tukje deed. Ik lag dan 55 minuten met mijn ogen open op bed en maakte daar dan anderhalf uur van. ‘Ja ik heb geslapen hoor’, maar dat lukte helemaal niet, door de zenuwen waarschijnlijk.
Dit ‘yes ik mag laat opblijven-gevoel’ is slechts één van de mooie dingen aan de AO. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Wimbledon wordt er aan de andere kant van de wereld de klok rond gespeeld. Ook de weersomstandigheden zijn een stuk aantrekkelijker dan in Engeland. Hierdoor worden de wedstrijden niet keer op keer onderbroken voor een regenbuitje. De supporters bij AO spelen ook een belangrijke rol. Je merkt dat ze in Australie echt hart hebben voor de sport. De spelers op de baan merken dit ook en geven soms net nog wat extra’s. Een op het oog minder belangrijk punt is de baansoort. Maar voor mij maakt de blauwe ondergrond het plaatje compleet. De baan heeft in combinatie met de ballen precies de goede snelheid voor het spel. Het gevolg hiervan is schitterend tennis dat alles in zich heeft.
De nacht begon voor mij met de wedstrijd tussen Del Potro en Muller. Deze twee servicekanonnen van boven de 1 meter 90 kwamen een beetje stroef op gang. De eerste set eindigde in een tiebreak waarin Muller op een zeer belangrijk moment een dubbele fout sloeg. De Argentijn maakte hier echter geen gebruik van en sloeg zelf op 5-5 óók een dubbele fout, waardoor de set naar Muller ging. Even had ik het gevoel dat elke set in een tiebreak ging eindigen. Waarom speelden beide spelers niet gewoon alleen maar tiebreaks?Zou wel leuk zijn twee harde serveerders die het op een akkoordje zouden gooien en zouden besluiten elkaar niet te breaken. Besparen ze toch een hoop energie! Uiteindelijk besloten ze dit niet te doen en won Del Potro in 4 sets.
Op dag 5 van de AO viel er ook weer genoeg te lachen. De wedstrijd tussen Ivanovic en Kleybanova werd voorzien van commentaar door John van Lottum. Kleybanova, niet klein van stuk, kwam na een approach naar het net en maakte het punt met een volley. De legendarische woorden van John waren:’ daar ging ze met haar gewicht goed door de bal heen. ...en dát heeft ze genoeg!’ Opvallend en soms ook komisch is het om te zien dat sinds het Hawk-Eye systeem zijn intrede heeft gedaan spelers eigen rechter beginnen te spelen. Zo heb ik al verschillende malen gezien dat spelers de rally onderbreken omdat de bal volgens hem/haar uit was. Dit heb ik Safin en Ivanovic al zien doen, maar zonder succes. De bal bleek goed te zien en zo verloren ze toch nog het punt. Het opvallendste moment vandaag vond plaats tijdens de wedstrijd van Safin en Federer. Safin stond in de tiebreak 3-1 achter en wilde een tweede service gaan slaan. De Aziatische meneer achter hem, die je normaal gesproken alleen hoor als een service uit is, beweerde dat het rechter been van de Rus het middenstreepje passeerde. Het gevolg was een voetfout en dus dubbele fout van de Rus, die zijn oren niet kon geloven. Zijn reactie was of de lijnrechter misschien iets te graag op televisie wilde komen. Voetfouten komen natuurlijk vaker voor, maar meestal omdat één van de voeten de baseline raakt of passeert. Deze soort van voetfout is nieuw voor mij,maar natuurlijk volkomen terecht. John van Lottum vroeg zich af of het wel in de geest van de wedstrijd was. Safin vocht namelijk voor zijn laatste kansen en stond 2 sets achter. De wedstrijd aanvoelen, een kreet die bij het voetbal vaak de revue passeert, vind ik nog niet op de tennisbaan thuis horen. Nog zoiets dat overwaait vanuit het voetbal is het hooliganisme. Je zou het niet verwachten, maar het Melbourne park stond vandaag symbool voor de wereldproblematiek. Serviërs raakten slaags met Bosnische fans na de wedstrijd tussen Delic en Djokovic. De spelers hadden nog wel het goede voorbeeld gegeven na de wedstrijd, met een sportieve omhelzing. Dag 6 wordt de dag dat eindelijk die kleurloze kerel uit Frankrijk eruit vliegt. Ik ga voor je duimen Azarenko...

Australian Open dag 4: Daar zat ik dan weer

Daar zat ik dan weer, nou ja ik lag dit keer languit op mijn bed. Helemaal klaar voor de vierde dag van de AO. Ik h had er zo mogelijk nog meer zin in dan de afgelopen dagen. Niks kon mij weerhouden van een nacht vol met spannend tennis. Er was echter één kaper op de kust, Eurosport. Het lijkt wel of ze er een sport van maken. Het leek hun wel leuk om te beginnen met de wedstrijd tussen Mauresmo en Baltacha. Op papier de nummer 22 tegen 134 van de wereld, maar op de televisie leek het meer op een wedstrijd uit het ITF-circuit. Mauresmo was geen schim van de speelster die in 2006 de AO won en in die tijd ook de nummer 1 positie bekleedde op de wereldranglijst. Misschien dat Eurosport om die reden besloot aandacht te geven aan de Française. Een andere mogelijkheid is dat ook Eurosport wel door heeft dat de kijker niet zit te wachten op zo’n wedstrijd met commentaar van Kristie Boogert. Die weer elke open deur intrapte met de ene dooddoener na de andere. Kristie maakte namelijk wel opvallend vaak reclame voor de Eurosport player. Op de site van Eurosport kun je tegen betaling de wedstrijden op 4 andere banen volgen. Banen waar Eurosport ook camera’s heeft staan! Ik kan maar tot één conclusie komen, ze laten de slechtste wedstrijd op tv zien met de meest irritante commentator en promoten ondertussen het feit dat je op internet de spannende wedstrijden tegen betaling kan volgen. Terug naar de wedstrijd. Mauresmo won uiteindelijk in 3 sets, maar dat had nog heel wat voeten in de aarde. Ik heb bij dit soort speelsters, net zoals bij Serena Williams, altijd het idee dat ik naar een kerel aan het kijken ben die er eigenlijk bar weinig van kan. Ik twijfel dan wat lelijker is, de manier van tennissen of het uiterlijk van de ‘dames’.
Mauresmo won uiteindelijk in 3 sets van de dame uit Engeland. Tegen een betere speelster was ze er echter niet aan te pas gekomen. Om te beginnen serveert ze voor een dame van haar postuur matig. Haar 1e service zou echt een wapen kunnen zijn als ze wat meer gewichtsverplaatsing had en het raakpunt wat hoger ligt. Haar tweede service is erg onzeker en zonder veel druk. Ze sloeg gisteren veel dubbele fouten op belangrijke momenten. Verreweg de meeste onnodige fouten gisteren kwamen van haar forehand-kant. Dit komt omdat ze op het moment van raken vaak uit balans is. Ze leunt te veel achterover op haar rechterbeen. Ook tussen de oren zit het niet helemaal goed vind ik. Ze loopt met de staart tussen haar benen rond en maakt vaak verkeerde keuzes. Zo zag ik haar een aantal keren haar approach cross slaan,terwijl rechtdoor een veel betere optie was. Dit was het laatste over Mauresmo, ik verwacht dat ze er in 1 van de volgende 2 rondes uitvliegt.
Het wordt tijd voor wat positiefs. Het eerste positieve punt betreft weer de Williams zusjes. Venus verloor van een relatief onbekende Spaanse, die vorig jaar wel de kwartfinale op Roland Garros haalde! En zuster Serena had het aardig lastig tegen Dulco. Jammer genoeg wist de Argentijnse de tweede set net niet te winnen, al had ze daar wel alle kansen op. ’s Ochtends was het ook tijd voor de tweede wedstrijd van mijn favoriet voor een plek in de finale, Andy Murray. Hij speelde met zijn tegenstander die hij in 3 sets (6-4 6-2 6-3) kansloos liet. Murray lijkt het allemaal in zijn mars te hebben. Hij beweegt geweldig en beheerst alle slagen. Enige punten van zorg zijn de tweede service en zijn opvliegende karakter. Ik ben benieuwd hoe goed hij is., maar dat zullen we denk ik pas een paar rondes verder zien als hij een tegenstander van formaat tegenkomt.
Ik wil even mijn excuses aanbied voor het stukje van vandaag. Zoals jullie wel lezen zit ik een beetje in een dipje. Het was echt balen om van half 2 tot 3 ’s nachts te kijken naar een dermate slechte wedstrijd. Toch blijf ik positief en kijk ik erg uit naar de wedstrijden van dag 5. In het bijzonder natuurlijk naar het duel tussen Safin en Federer. De Rus die aan zijn laatste kunstje bezig is en aan het eind van dit jaar stopt, zal iedereen toch nog een poepje willen laten ruiken! Om toch nog negatief af te sluiten heb ik hieronder een filmpje toegevoegd van Bartoli. Een dame waar ik me groen en geel aan erger. Zo heeft ze de gewoonte om tussen de punten door een hele wedstrijd ‘droog’ te tennissen tegen de muur. In dit filmpje is ze een visje aan het vangen tijdens het ontvangen van de service. Ik zie dit alles alleen maar als pure intimidatie en afleiding. Wordt vervolgd!

AO dag 3: We leven in een tijd van lijstjes

We leven in een tijd van lijstjes. Mensen maken thuis weer boodschappenlijstjes en knippen kortingsbonnen uit om geld te besparen. Zo zag ik laatst bij Oprah een fanatieke tante die door heel de dag naar kortingsbonnen te speuren op internet ongeveer 60% korting verzamelde. Dus ze had boodschappen waar mensen zonder die bonnen 100 dollar voor betaalden, nu voor 40 dollar. Ze liet een pak cakejes zien van 1 dollar, die al in de sale waren voor 81 cent. Dan had ze nog een jokersticker waardoor de prijs nog verder zakte naar 45 cent. Nu was het ook nog dolle dwaze superdinsdag, dus kreeg ze de cakejes voor 21 cent. Het erge was nog dat het niet bleef bij één product. Ze ging op deze manier door,van het afbakbrood tot de Fristi. Het was überhaupt een wonder dat ze IETS moest afrekenen. Morgen nog even een uurtje langer kortingsbonnen uitknippen en ze krijgt alles gewoon voor niks. Tuurlijk Oprah, wij geloven alles.
Misschien moet ik gewoon wat minder televisie kijken, dan blijft je dit soort onzin bespaard. Op tv zijn ze trouwens ook dol op lijstjes. De één nog onzinniger dan de ander. ‘ De 30 meest hilarische showbizzmomenten’ , ‘ de 20 grootste showbizzroddels’ of ‘ de 20 meest sexy vrouwen van Nederland’. Die laatste aflevering zou ik dan wel weer kijken, voor de interviews natuurlijk. Ik heb liever dat ze een programma maken ‘de 10 slechtste televisieprogramma’s aller tijden’. Dan weet ik in ieder geval al wat op nummer 1 tot en met 3 staat!
Tennis draait natuurlijk om zijn belangrijkste lijstje, de wereldranglijst. Die lijst geeft aan wie er op dit moment de beste tennisser/tennisster is. Je zou denken dat de nummer 8 van de wereld in de kwartfinale verliest en dat de nummer 1 de Australian Open wint. Gelukkig is dit niet het geval en staat elk toernooi garant voor de nodige verrassingen. Zo werd de als tiende geplaatste Nalbandian op dag 3 uitgeschakeld door Yen-Hsun Lu. De Argentijn, vorige week nog succesvol tijdens het toernooi in Sydney, ligt er na 5 sets helaas uit. Bij onze Zuiderburen was de hoop gevestigd op Malisse. Hij moest gaan verrassen tegen Andy Roddick Even leek de wedstrijd richting de Belg te gaan, maar de Amerikaan herstelde en won alsnog in 4 sets. Ik had Malisse meer kans gegeven als hij voor de wedstrijd even met de tondeuse over zijn hoofd was gegaan. Dat had een hoop geklooi gescheeld met dat elastiekje, wat hij zonodig in zijn haar moest doen.
Dag 3 van de AO open werd weer geopend door Ana Ivanovic. Ze speelde tegen de Italiaanse versie van Justin Henin. Zowel qua uiterlijk en slagen had ze er wat van weg. Al was het wel een beetje zoals met een Elvis-imitator, toch een heel ander kaliber. De Servische tobde weer met haar opgooi, maar speelde met meer zelfvertrouwen dan in de eerste ronde. Ze won vrij eenvoudig in 2 sets. Na haar wedstrijd kwam in een kort interview haar onregelmatige opgooi ter sprake. Zelf dacht ze dat het kwam doordat ze te weinig tijd nam tussen de service en misschien de zenuwen. Ik ben van mening dat je juist een opgooi moet ontwikkelen die stabiel blijft ook onder die omstandigheden. We houden haar en haar service in de gaten.
De volgende wedstrijd waar ik inviel was een Russische onderonsje tussen Safina en Makarova. De eerste set was van erg hoog niveau, waarin Makarova in een tiebreak uiteindelijk aan het langste eind trok. In de tweede set viel ze iets terug en maakte Safina minder onnodige fouten. De derde set zette dit nog verder door en eindigde in 6-0 voor Safin’s zusje. Opvallend was hoe afgetraind Safina eruit zag. De armen en schouders leken gespierder dan ooit en er lijkt geen grammetje vet aan te zitten. In haar spel is dit ook duidelijk terug te zien. Ze beweegt heel erg goed en heeft erg veel power in haar groundstrokes.
Om toch nog een soort van rode draad er in te houden wordt het tijd voor MIJN lijstje. Nu de derde dag van de AO er op zit en ik de meeste kanshebbers een keer in actie heb gezien leek het me leuk om met u te delen wie ik kansen toedicht tijdens deze AO. Bij de heren gaat het in de bovenste helft van het schema tussen Nadal en Murray om een finaleplaats. Misschien dat de Fransman Monfils het een ronde eerder Nadal nog lastig kan maken, maar van hem winnen lukt hem denk ik net niet. Onderin het schema gaat het tussen Federer, die het nog wel lastig gaat krijgen met de winnaar van de partij Cilic-Del Potro, en Djokovic. De finale van de AO 2009 gaat tussen Murray (wint halve in 5 sets van Nadal) en Federer. In de finale trekt Murray aan het kortste eind. Hij mist de ervaring op de belangrijke momenten en het spel van de Schot ligt Federer wel.
Bij de dames wordt het nóg spannender. In het bovenste gedeelte van het schema verwacht ik dat Safina en Ivanovic in de kwartfinale al uit gaan maken wie het in de finale gaat opnemen tegen één van de twee Williams-zusjes. Uiteindelijk gaat de finale tussen Safina en Serena, waarin de Amerikaanse het onderspit zal delven. Maar zoals ik al eerder zei, een toernooi is niks zonder haar verrassingen.

AO dag 2: Danny DeVito op Eurosport

Gisterenavond zat ik zoals elke avond weer te genieten van mijn favoriete serie Family Guy. Die personages, hoe verzinnen ze het!. Maar de klok gaf aan dat het alweer tijd werd voor dag 2 van de Australian Open. Gisteren was de dag van Tomic, die met zijn 16 jaar de jongste speler ooit was die een wedstrijd won op de AO. Zelf geef ik training aan jongens van die leeftijd. Ik probeer me voor de grap voor te stellen dat iemand van hun daar zou staan, tegen een Djokovic. Ik denk dat ze allemaal blij zouden zijn als ze na 18 minuten en drie keer 6-0 heelhuids van de baan kunnen stappen. Nu speelde deze 16-jarige Australier niet tegen Djokovic, maar dat maakt de prestatie er niet minder om.

Nadat Family Guy abrupt was onderbroken door Eurosport (HD!) had ik niet verwacht dat er nog veel te lachen zou vallen. Maar u raadt het al, niets was minder waar. De eerste wedstrijd waar we een groot deel van te zien kregen was die van de Fransman Gasquet tegen Junqueira, uit Argentinie. Gasquet heeft veel weg van Huub uit de Gouden Kooi, maar verder is er niet veel grappigs aan hem. Komisch was vooral zijn tegenstander, de 28-jarige zoon van Danny DeVito, Junqueira. Op zijn spelersprofiel van de Atp staat dat hij 1.78m lang is en 72 kilo weegt, maar op mijn grote en brede televisie heeft het meer weg van 1.63m en 91 kilo. Hij speelt normaal gesproken toernooien in het circuit net onder de Atp en staat nu op zijn hoogste positie ooit op de wereldranglijst, rond de 75ste plek, maar ook hier zet ik mijn vraagtekens bij. Als je hem zo ziet spelen denk je aan een niveautje 4, die door gebrekkige techniek helaas nooit een b1-er zal worden. Na dit alles verwacht je dat deze wedstrijd niet lang zal duren en dat de Fransman geen spaan heel laat van deze Argentijnse kroegbaas. Maar daar dachten twee mensen heel anders over. De eerste was Jonqueira zelf die bewees dat je met een agressieve forehand en een mentaliteit als die van Wennemars toch een heel eind komt. En de tweede persoon, misschien wel de belangrijkste, die roet in het eten gooide, was Meneer de Wind. Het waaide op baan drie namelijk verschrikkelijk hard. Er zaten zulke harde rukwinden tussen dat een service van de Argentijn tot twee keer toe na de stuit besloot direct richting de reclameborden aan de zijkant van de baan te vliegen. Gasquet snapte er niks van en had erg veel moeite zijn spel aan te passen. Hierdoor verloor hij na een lob van de Argentijn, die hij helemaal verkeerd inschatte (door de wind), de eerste set in een tiebreak. Een tenniswedstrijd tussen Huub (DGK) en Danny DeVito, gesponsord door Topper(geen grapje) in een wervelstorm met 35 graden, als dat geen komedie is! Als iemand trouwens weet waar je kleding van het merk Topper kan kopen, hoor ik het graag! Verder met de wedstrijd. Gasquet herstelde zich in de tweede set, nog steeds in de storm, net op tijd en won de set met 7-6. Het moet ook in het hoofd van de Fransman hebben gestormd, maar daar was op de baan niks van te zien. Hij bleef uitermate rustig en koos op de belangrijke punten om service-volley te spelen en dat bracht hem uiteindelijk de overwinning in 4 sets. Deze wedstrijd laat zien hoe belangrijk het mentale deel is bij tennis. Safin was na 4 rackets en 3 waarschuwingen boos weggelopen en ik zou mijn schoenen uit doen en mijn racket aan iemand uit het publiek geven. ‘ Wat sta ik hier te doen!’ Maar Gasquet wist dat hij vele malen beter was en hield het hoofd koel, petje af! Ook petje af voor de Argentijn, waar ik zo om heb moeten lachen. Ook hij bewijst namelijk hoe belangrijk het is om het in je koppie allemaal op een rijtje te hebben. Hij blijft gedisciplineerd tennissen en probeert geen onnodige fouten te maken. Tevens rent hij zich drie slagen in de rondte, want hij wil elke bal hebben. Zonder deze mentaliteit was hij nu misschien barman in Buenas Aires. Maar nu staat hij toch maar mooi te spelen op de AO, tegen de nummer 25 van de wereld (was ooit nummer7).

De zin die ik deze dag weer het meest heb gehoord is: ‘We gaan verhuizen naar baan.....’. Laat er geen misverstand over bestaan, ik ben heel blij dat Eurosport alles laat zien van de AO. Maar dit is meteen ook het probleem, ze willen TE veel laten zien. Ze blijven switchen van Rod Laver naar Margaret Court Arena en dan weer naar baan 3. Zo belandde ik midden in de nacht opeens bij een wedstrijd tussen Razzano en Gajdo of Gajdasova. Dat kan toch haast niet de bedoeling zijn geweest! Ik denk dat tijdens die wedstrijd bij ongeveer de helft van de tv-kijkers de ogen dicht zijn gevallen. En nog 1 tip voor Eurosport. Zoek eens naar nieuwe commentatoren. John van Lottum en Kristie Boogert doen het, al heeft de laatste wel een beetje een spraakgebrek, heel aardig. Ted en Marriette, die zou ik maar is met pensioen sturen. Volgens mij zitten die met zijn 2en te pim-pam-petten en vertellen je alleen maar wie op welke baan voor of achter staat. Ik zou willen dat ik kon kiezen voor commentaar van John McEnroe. Die heeft tenminste echt iets zinnigs over het spel te vertellen. Daar ruil ik mijn HD kwaliteit graag voor in. En als ik die Belg Wilmots nou nog 1x ‘spelletje’ hoor zeggen, dan ga ik zelf solliciteren. Het moet zijn ‘game’, dat is in elke taal zo dus ook in het Vlaams!

AO dag1: Vrouwen kunnen niet serveren

Afgelopen nacht zat deze jongen er weer helemaal klaar voor. De Australian Open van het pas begonnen 2009 ging van start. De tv had ik extra dicht bij mijn bed gezet, versnaperingen waren binnen handbereik en zelfs de draadloze koptelefoon stond klaar. Het was alleen pas kwart over twaalf, dat betekende dat ik een uur te vroeg was. Dan nog maar even zappen om te kijken op welke zenders er tennis te zien was. Ik was op zoek naar Eurosport HD, maar na 3 rondjes langs 250 zenders, besloot ik hem op de gewone Eurosport te zetten en mijn zoektocht te staken.

De uitzending begon met een gesprek tussen Barbara Schett,Mats Wilander en de nummer 2 van de wereld, Roger Federer. Roger vertelde dat hij blij was eindelijk weer helemaal fit te zijn. In tegenstelling tot vorig jaar toen hij ziek was of het einde van vorig seizoen toen hij veel last ondervond van zijn rug. Hij maakte een vrolijke en fitte indruk tijdens het interview en ik verwacht dan ook veel van de Zwitser tijdens deze AO.

De eerste partij waar we de eerste 4 games meteen van misten, dat is Eurosport, was Ivanovic tegen Goerges uit Duitsland. De Servische, als vijfde geplaatst in Melbourne, stond 3-1 achter toen ik er in viel. Het scheelde niet veel of het was 4-1 voor de Duitse, die net buiten de top 100 staat. Ivanovic oogt gespannen en juicht overdreven na elk, door fout van tegenstandster, gewonnen punt. Uiteindelijk sleepte ze de eerste set er nog uit,puur door een paar fouten minder te maken dan Goerges. Uiteindelijk ging ze in 2 sets door naar de tweede ronde, zonder een erg goede indruk achter te laten. Ze maakte erg veel ongedwongen fouten, waaronder 6 dubbele fouten. Als de opgooi goed is, is er eigenlijk weinig aan de hand. Maar zoals ik al zeg, als..... Haar opgooi is zo onregelmatig, het gebeurt dan ook vaak dat ze de bal moet opvangen en het nog is moet proberen. Ik wijd de onregelmatigheid in haar opgooi vooral aan de stand van haar lichaam(vooral voeten) tov het net. Ze staat een beetje tussen open (2 schouders naar het net) en gesloten (1 schouder naar het net) in. Hierdoor is het moeilijk om de opgooi als het ware af te bakenen. Door het af te bakenen krijg je telkens dezelfde beweging en dus ook hetzelfde resultaat. Je start dan op je broekzak met de bal en volgt de hoek van je been schuin omhoog. Wat me ook opvalt is dat ze haar opgooi-arm overstrekt, waardoor het resultaat telkens anders is. Door haar onregelmatige opgooi slaat ze meer dubbele fouten dan nodig is en kan ze niet de druk uitoefenen met haar service die anders wel mogelijk zou zijn. Ivanovic is dan nog een van de betere serveersters binnen het circuit. Er zijn een hoop dames die veel slechter serveren. Iedereen herinnert zich Jana Novotna nog wel. De dame die met tranen in haar ogen de ene na de andere dubbele fout sloeg. Ook de Olympisch kampioene van vorig jaar Dementieva kon er wat van. Het is mij nog steeds een vraag hoe iemand met zo’n slechte service nog zo veel kan winnen.

Ik keek tijden terug eigenlijk liever niet naar het damestennis. Toen was er opeens een blonde schone uit Rusland, Anna Kournikova. Sindsdien ben ik het damestennis ook gaan volgen. Niet alleen het niveau van het uiterlijk van de dames,maar ook van het spel is duidelijk omhoog gegaan. Het tempo is door speelsters als Henin, de zusjes Williams, Clijsters en de vele Russinnen omhoog gegaan. Alleen is na het zien van de match van Ivanovic voor mij nog eens bevestigd dat de service bij een hoop dames in het circuit achterblijft bij de rest van hun spel. Ligt dit aan een genetisch verschil tussen mannen en vrouwen?Is er misschien een dokter in de zaal die me dit kan uitleggen?Ik ga even een tukje doen zodat ik vannacht weer fit ben!